การตัดสินลงโทษโมอับ
1
พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลกล่าวถึงโมอับดังนี้
“วิบัติแก่ภูเขาเนโบ เพราะจะพังพินาศ
คีริยาทาอิมเผชิญกับความอับอายเพราะถูกยึด
ป้อมปราการเผชิญกับความอับอายและพังทลาย
2โมอับไม่เป็นที่ยกย่องอีกต่อไป
ศัตรูวางแผนโจมตีเฮชโบนให้พินาศด้วยการพูดว่า
‘มาเถิด เรามาทำให้ประชาชาติของเขาล่มสลายลง’
โอ พวกคนบ้า พวกเจ้าด้วยที่จะถูกดับลง
พวกเจ้าจะถูกล่าด้วยดาบ
3จงฟังเสียงร้องจากโฮโรนาอิมว่า
‘ที่รกร้างและความพินาศ’
4โมอับพินาศลง
เด็กๆ ส่งเสียงร้อง
5พวกเขาขึ้นไปยังลูฮีท
ขึ้นไปพลางร้องไห้ไป
พวกเขาได้ยินเสียงร้องที่เป็นทุกข์กับความพินาศ
เมื่อลงมาที่โฮโรนาอิม
6จงหนีไป เอาตัวรอดเถิด
เจ้าจะเป็นเหมือนพุ่มไม้ในทะเลทราย
7เพราะเจ้าวางใจในพละกำลังและความมั่งมีของเจ้า
แม้แต่ตัวเจ้าเองก็จะถูกยึดด้วย
และเทพเจ้าเคโมชจะไปกับบรรดาปุโรหิตและผู้นำ
ที่ถูกจับไปเป็นเชลย
8ผู้ทำลายจะมาโจมตีทุกเมือง
ไม่มีเมืองใดที่จะรอดไปได้
หุบเขาจะเหี้ยนเตียน
ที่ราบจะถูกทำลาย
ตามที่พระผู้เป็นเจ้าได้กล่าวไว้
9ให้ปีกแก่โมอับ
เพื่อจะได้บินหนีไปได้
เมืองต่างๆ จะกลายเป็นที่รกร้าง
ไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่
10ผู้ถูกสาปแช่งคือผู้ที่ไม่ทำงานของพระผู้เป็นเจ้าอย่างสุดกำลัง และผู้ถูกสาปแช่งคือผู้ที่ไม่ยอมฆ่าฟันพวกเขา
11โมอับอยู่อย่างสบายตั้งแต่ยังเยาว์
เหมือนเหล้าองุ่นที่ตกตะกอน
ไม่เคยถูกรินจากไหหนึ่งไปอีกไหหนึ่ง
ไม่เคยถูกจับไปเป็นเชลย
จึงมีรสชาติเหมือนเดิม
กลิ่นก็ไม่เปลี่ยนแปลง”
12
พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “แต่วันนั้นกำลังจะมาถึง เราจะให้บรรดาผู้รินซึ่งจะรินโมอับอย่างรินเหล้าองุ่นจนหมดไห และทุบไหให้แตกละเอียด
13แล้วโมอับจะอับอายเพราะเทพเจ้าเคโมช เช่นเดียวกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลที่อับอายเมื่อไว้วางใจในเบธเอล48:13 1 พงศ์กษัตริย์ 12:28,29; มัทธิว 23:35
14เจ้าพูดได้อย่างไรว่า ‘พวกเราเป็นวีรบุรุษ
และนักรบผู้กล้าหาญ’
15โมอับและเมืองต่างๆ จะถูกบุกรุกและพังยับเยิน
และชายหนุ่มที่ถูกคัดเลือกแล้วได้ลงไปให้เขาสังหาร”
กษัตริย์ผู้มีพระนามว่า พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาประกาศดังนั้น
16“ความวิบัติของโมอับใกล้เข้ามาแล้ว
และความทุกข์ทรมานของเขาจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
17ทุกคนที่อยู่รอบตัวโมอับจงเศร้าใจเถิด
และทุกคนที่ได้ยินกิตติศัพท์จงพูดว่า
‘คทาอันมีอานุภาพหักพังได้ถึงขนาดนี้
คทาอันสง่างาม’
18ลงมาจากความสง่า
และนั่งลงบนฝุ่นที่แห้งผาก
โอ ธิดาที่อาศัยอยู่ในดีโบน
เพราะผู้ทำลายของโมอับได้ลงมาโจมตีเจ้า
เขาได้ทำลายเมืองต่างๆ ที่คุ้มกันไว้อย่างแข็งแกร่งแล้ว
19โอ ผู้อยู่อาศัยของอาโรเออร์เอ๋ย
จงยืนดูที่ข้างทาง
จงถามผู้ชายที่วิ่งหนีและถามผู้หญิงที่หลบหนีว่า
‘เกิดอะไรขึ้น’
20โมอับได้รับความอับอาย เพราะล่มสลายลงแล้ว
จงร้องรำพันและส่งเสียงร้อง
จงประกาศบอกที่ข้างแม่น้ำอาร์โนนว่า
โมอับพังยับเยินแล้ว
21การลงโทษมาถึงที่ราบสูง ถึงโฮโลน ยาซาห์ และเมฟาอาท
22ดีโบน เนโบ และเบธดิบลาธาอิม
23คีริยาทาอิม เบธกามุล เบธเมโอน
24เคริโอท โบสราห์ และทุกเมืองของแผ่นดินโมอับ ทั้งใกล้และไกล
25พละกำลังของโมอับสูญสิ้น ไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแล้ว” พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
26“จงทำให้โมอับเมา เพราะเขาฮึกเหิมต่อพระผู้เป็นเจ้า โมอับจะเกลือกกลิ้งในอาเจียนของตนเอง และจะเป็นที่หัวเราะเยาะ
27เจ้าหัวเราะเยาะอิสราเอลมิใช่หรือ เขาถูกจับว่าเป็นขโมยหรือ เวลาที่เจ้าพูดถึงเขา เจ้าจึงได้ส่ายหัว
28โอ บรรดาผู้อาศัยอยู่ในโมอับ
จงไปจากเมือง และอยู่ในโพรงหิน
เป็นเหมือนนกเขาที่ทำรังบนริมผา
29เราทราบถึงความหยิ่งยโสของโมอับ
โมอับยโสมาก
จองหอง เย่อหยิ่ง ทะนงตัว
และคิดว่าตนเลิศนัก”
30
พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า
“เรารู้ถึงความยโสโอหังของโมอับ
การโอ้อวดของเขาไร้ประโยชน์
การกระทำของเขาไม่เกิดประโยชน์อันใด
31ฉะนั้น เราร้องรำพันให้แก่โมอับ
เราส่งเสียงร้องให้แก่ทุกคนของโมอับ
เราร้องคร่ำครวญให้แก่ผู้คนของคีร์เฮเรส
32โอ เถาของสิบมาห์
เราร้องไห้ ให้เจ้ามากกว่าร้องให้แก่ยาเซอร์
กิ่งก้านของเจ้าแผ่ข้ามทะเลออกไป
จนถึงทะเลแห่งยาเซอร์
ผู้ทำลายได้ทำความเสียหาย
แก่ผลไม้ฤดูร้อนและผลองุ่นของเจ้า
33ความยินดีและร่าเริงใจถูกริบไป
จากแผ่นดินอันอุดมของโมอับ
เราได้ทำให้เครื่องสกัดเหล้าองุ่นหยุดสกัด
ไม่มีผู้ใดย่ำองุ่นด้วยเสียงตะโกนแห่งความยินดี
เสียงตะโกนไม่ใช่เสียงแห่งความยินดี
34เสียงร้องของพวกเขาดังขึ้นจากเฮชโบนจนถึงเอเลอาเลห์และยาฮาส จากโศอาร์ไปจนถึงโฮโรนาอิมและเอกลัทเชลีชิยาห์ เพราะน้ำในนิมริมแห้งเหือด
35และเราจะทำให้ผู้มอบเครื่องสักการะที่สถานบูชาบนภูเขาสูงและเผาเครื่องหอมแก่เทพเจ้าของเขาหยุดกระทำในโมอับ” พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
36“ฉะนั้น ใจของเราโอดครวญถึงโมอับเหมือนเสียงขลุ่ย ใจของเราโอดครวญเหมือนเสียงขลุ่ยถึงผู้คนของคีร์เฮเรส ฉะนั้นความมั่งมีที่พวกเขาได้มาก็สาบสูญแล้ว
37ด้วยว่าทุกคนถูกโกนศีรษะ และเคราก็ถูกโกน มือของทุกคนถูกกรีด และใช้ผ้ากระสอบคาดเอว
38มีแต่เสียงร้องรำพันบนดาดฟ้าหลังคาบ้านของโมอับและที่ลานชุมนุม เพราะเราได้ทำให้โมอับเป็นอย่างภาชนะแตกที่ไม่มีใครต้องการ” พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
39“มันแตกมากอะไรเช่นนี้ ฟังพวกเขาร้องรำพัน โมอับได้หันหลังกลับด้วยความอดสู ดังนั้นโมอับจึงกลายเป็นที่หัวเราะเยาะ และน่าหวาดกลัวต่อทุกคนที่อยู่รอบข้าง”
40
พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า
“ดูเถิด ผู้หนึ่งจะบินโฉบมาเหมือนนกอินทรี
และกางปีกออกโจมตีโมอับ
41เมืองต่างๆ และป้อมปราการ
ที่คุ้มกันอย่างแข็งแกร่งจะถูกยึด
ใจของบรรดานักรบของโมอับจะ
เป็นอย่างใจของผู้หญิงที่เจ็บครรภ์
42โมอับจะถูกทำลายและจะไม่เป็นชนชาติอีกต่อไป
เพราะเขาฮึกเหิมต่อพระผู้เป็นเจ้า
43โอ ผู้อยู่อาศัยของโมอับเอ๋ย
ความน่ากลัว หลุมพราง และกับดักอยู่ตรงหน้าเจ้า”
พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
44“ผู้ใดก็ตามที่หนีจากความน่ากลัว
ก็จะตกในหลุมพราง
และผู้ที่ปีนออกจากหลุมพราง
ก็จะถูกจับในกับดัก
เพราะเราจะให้โมอับประสบกับสิ่งเหล่านี้
ซึ่งเป็นปีแห่งการลงโทษพวกเขา
พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
45บรรดาผู้ลี้ภัยหยุดแน่นิ่ง
ในร่มเงาของเฮชโบน
ด้วยว่า มีไฟลุกจากเฮชโบน
เปลวไฟจากบ้านของสิโหน
ไฟได้ทำลายหน้าผากของโมอับ
และกะโหลกของพวกที่ส่งเสียงโอ้อวด
46โอ โมอับเอ๋ย วิบัติจงเกิดแก่เจ้า
ชนชาติของเทพเจ้าเคโมชถูกทำลาย
บรรดาบุตรชายของเจ้าถูกจับไปเป็นเชลย
และบุตรหญิงของเจ้าถูกจับกุม
47แต่เรายังจะทำให้ความมั่งมีของโมอับ
คืนสู่สภาพเดิมในภายหลัง พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น”
การตัดสินลงโทษโมอับเป็นไปตามนั้น
New Thai Version Foundation
