โยบสรุปข้อโต้ตอบ
1และโยบพูดต่อไปอีกว่า
2“โอ ฉันอยากเป็นเหมือนในสมัยก่อน
ครั้งที่พระเจ้าคุ้มครองดูแลฉัน
3เมื่อตะเกียงของพระองค์ส่องทางให้ฉัน
และฉันเดินผ่านความมืดได้ด้วยแสงของพระองค์
4ช่วงเวลาที่ฉันรุ่งที่สุด
เมื่อพระเจ้ามีมิตรไมตรีต่อกระโจมของฉัน
5เมื่อองค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพยังอยู่กับฉัน
เมื่อลูกๆ ของฉันอยู่รอบข้างฉัน
6เมื่อฉันมีเหลือกินเหลือใช้
และมีน้ำมันพุ่งออกมาจากซอกหิน
7เมื่อฉันออกไปที่ประตูเมือง
เมื่อฉันมีที่นั่งที่ลานชุมนุม
8พวกชายหนุ่มถอยหลีกไปเมื่อเห็นฉัน
คนสูงอายุก็ลุกขึ้นยืนให้เกียรติฉัน
9บรรดาเจ้านายชั้นผู้ใหญ่หยุดพูด
และเอามือปิดปากไว้
10เสียงของบรรดาผู้สูงศักดิ์เงียบลง
และลิ้นของพวกเขาติดอยู่กับเพดานปาก
11ผู้ใดที่ได้ยินเรื่องของฉันก็นับว่าฉันได้รับพระพร
และเมื่อผู้ใดเห็นฉันก็ชมเชย
12เพราะฉันช่วยผู้ยากไร้ที่ร้องขอความช่วยเหลือ
และช่วยเด็กกำพร้าที่ไม่มีใครช่วยเหลือ
13คนที่กำลังจะตายให้พรแก่ฉัน
และฉันช่วยให้หญิงม่ายร้องเพลงด้วยใจยินดี
14ฉันปฏิบัติความชอบธรรมดั่งสวมเสื้อผ้า
ความเป็นธรรมของฉันเป็นดั่งเสื้อคลุมและผ้าโพกศีรษะ
15ฉันเป็นตาให้กับคนตาบอด
และเป็นเท้าให้กับคนง่อย
16ฉันเป็นพ่อให้กับคนยากไร้
และช่วยเหลือคนที่ฉันไม่รู้จักเมื่อเขาต้องสู้คดี
17ฉันล้มอำนาจของคนชั่วร้าย
และช่วยเหลือคนที่ตกเป็นเหยื่อของเขา
18แล้วฉันก็คิดว่า ‘ฉันจะตายในรังของฉัน
และฉันจะมีอายุยืนยาวมาก
19ฉันเป็นเสมือนรากต้นไม้ที่แผ่ไกลถึงแหล่งน้ำ
พร้อมกับมีน้ำค้างบนกิ่งก้านตลอดคืน
20คนสรรเสริญฉันอย่างไม่รู้จบ
ฉันไม่เคยขาดพละกำลัง’
21ผู้คนคอยฟังฉัน
และนิ่งเงียบเพื่อฟังคำแนะนำของฉัน
22เมื่อฉันพูดจบแล้ว พวกเขาก็ไม่พูดอีก
และคำพูดของฉันซึมซาบในตัวเขา
23พวกเขาคอยฉันดั่งคอยฝน
และพวกเขาเปิดปากเหมือนรอรับฝนในฤดูใบไม้ผลิ
24ฉันยิ้มให้เมื่อพวกเขาขาดความมั่นใจ
และใบหน้าที่เบิกบานของฉันทำให้พวกเขาหยุดเศร้าหมอง
25ฉันเป็นผู้ตัดสินใจให้พวกเขา และมีตำแหน่งเป็นหัวหน้า
ฉันอยู่อย่างกษัตริย์ท่ามกลางกองทหาร
เป็นอย่างผู้ปลอบโยนคนที่เศร้าโศก
New Thai Version Foundation
