逐节对照
- พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (ขจง) - พระยาห์เวห์ส่งนาธันมาหาดาวิด เมื่อเขาพบดาวิด เขาพูดว่า “ในเมืองหนึ่ง มีชายสองคน คนหนึ่งร่ำรวยและอีกคนหนึ่งยากจน
- 新标点和合本 - 耶和华差遣拿单去见大卫。拿单到了大卫那里，对他说：“在一座城里有两个人：一个是富户，一个是穷人。
- 和合本2010（上帝版-简体） - 耶和华差遣拿单到大卫那里。拿单到了他那里，对他说：“在一座城里有两个人，一个是富翁，一个是穷人。
- 和合本2010（神版-简体） - 耶和华差遣拿单到大卫那里。拿单到了他那里，对他说：“在一座城里有两个人，一个是富翁，一个是穷人。
- 当代译本 - 耶和华派拿单先知去见大卫。拿单对大卫说：“一座城里有两个人，一个富有，一个贫穷。
- 圣经新译本 - 耶和华差派拿单去见大卫。于是拿单来到大卫那里，对他说：“在一座城里有两个人，一个富有，一个贫穷。
- 中文标准译本 - 耶和华派遣拿单去见大卫。拿单来到大卫那里，对他说：“在一座城中有两个人，一个富有，一个贫穷。
- 现代标点和合本 - 耶和华差遣拿单去见大卫。拿单到了大卫那里，对他说：“在一座城里有两个人，一个是富户，一个是穷人。
- 和合本（拼音版） - 耶和华差遣拿单去见大卫。拿单到了大卫那里，对他说：“在一座城里有两个人：一个是富户，一个是穷人。
- New International Version - The Lord sent Nathan to David. When he came to him, he said, “There were two men in a certain town, one rich and the other poor.
- New International Reader's Version - The Lord sent the prophet Nathan to David. When Nathan came to him, he said, “Two men lived in the same town. One was rich. The other was poor.
- English Standard Version - And the Lord sent Nathan to David. He came to him and said to him, “There were two men in a certain city, the one rich and the other poor.
- New Living Translation - So the Lord sent Nathan the prophet to tell David this story: “There were two men in a certain town. One was rich, and one was poor.
- The Message - But God was not at all pleased with what David had done, and sent Nathan to David. Nathan said to him, “There were two men in the same city—one rich, the other poor. The rich man had huge flocks of sheep, herds of cattle. The poor man had nothing but one little female lamb, which he had bought and raised. It grew up with him and his children as a member of the family. It ate off his plate and drank from his cup and slept on his bed. It was like a daughter to him.
- Christian Standard Bible - So the Lord sent Nathan to David. When he arrived, he said to him: There were two men in a certain city, one rich and the other poor.
- New American Standard Bible - Then the Lord sent Nathan to David. And he came to him and said, “There were two men in a city, the one wealthy and the other poor.
- New King James Version - Then the Lord sent Nathan to David. And he came to him, and said to him: “There were two men in one city, one rich and the other poor.
- Amplified Bible - And the Lord sent Nathan [the prophet] to David. He came and said to him, “There were two men in a city, one rich and the other poor.
- American Standard Version - And Jehovah sent Nathan unto David. And he came unto him, and said unto him, There were two men in one city; the one rich, and the other poor.
- King James Version - And the Lord sent Nathan unto David. And he came unto him, and said unto him, There were two men in one city; the one rich, and the other poor.
- New English Translation - So the Lord sent Nathan to David. When he came to David, Nathan said, “There were two men in a certain city, one rich and the other poor.
- World English Bible - Yahweh sent Nathan to David. He came to him, and said to him, “There were two men in one city; the one rich, and the other poor.
- 新標點和合本 - 耶和華差遣拿單去見大衛。拿單到了大衛那裏，對他說：「在一座城裏有兩個人：一個是富戶，一個是窮人。
- 和合本2010（上帝版-繁體） - 耶和華差遣拿單到大衛那裏。拿單到了他那裏，對他說：「在一座城裏有兩個人，一個是富翁，一個是窮人。
- 和合本2010（神版-繁體） - 耶和華差遣拿單到大衛那裏。拿單到了他那裏，對他說：「在一座城裏有兩個人，一個是富翁，一個是窮人。
- 當代譯本 - 耶和華派拿單先知去見大衛。拿單對大衛說：「一座城裡有兩個人，一個富有，一個貧窮。
- 聖經新譯本 - 耶和華差派拿單去見大衛。於是拿單來到大衛那裡，對他說：“在一座城裡有兩個人，一個富有，一個貧窮。
- 呂振中譯本 - 於是永恆主差遣 拿單 去見 大衛 。 拿單 到了 大衛 那裏，對他說：『在一座城裏有兩個人；一個富足，一個窮乏。
- 中文標準譯本 - 耶和華派遣拿單去見大衛。拿單來到大衛那裡，對他說：「在一座城中有兩個人，一個富有，一個貧窮。
- 現代標點和合本 - 耶和華差遣拿單去見大衛。拿單到了大衛那裡，對他說：「在一座城裡有兩個人，一個是富戶，一個是窮人。
- 文理和合譯本 - 耶和華遣拿單見大衛、遂詣之、曰、有二人居於一邑、一富一貧、
- 文理委辦譯本 - 耶和華遣拿單見大闢、告曰、邑中有二人、一富一貧、
- 施約瑟淺文理新舊約聖經 - 主遣 拿單 往見 大衛 、 拿單 至 大衛 前、謂之曰、二人居一邑、一富一貧、
- Nueva Versión Internacional - El Señor envió a Natán para que hablara con David. Cuando se presentó ante David, le dijo: —Dos hombres vivían en un pueblo. El uno era rico, y el otro pobre.
- 현대인의 성경 - 그때 예언자 나단이 여호와의 보내심을 받고 다윗에게 가서 이렇게 말하였다. “어떤 성에 두 사람이 있었습니다. 한 사람은 양과 소를 아주 많이 가진 부자였고
- Новый Русский Перевод - Господь послал к Давиду Нафана. Он пришел к нему и сказал: – В одном городе было два человека, один богатый, а другой бедный.
- Восточный перевод - Вечный послал к Давуду пророка Нафана. Он пришёл к нему и сказал: – В одном городе было два человека, один богатый, а другой бедный.
- Восточный перевод, версия с «Аллахом» - Вечный послал к Давуду пророка Нафана. Он пришёл к нему и сказал: – В одном городе было два человека, один богатый, а другой бедный.
- Восточный перевод, версия для Таджикистана - Вечный послал к Довуду пророка Нафана. Он пришёл к нему и сказал: – В одном городе было два человека, один богатый, а другой бедный.
- La Bible du Semeur 2015 - L’Eternel envoya Nathan chez David. Le prophète alla donc le trouver et lui dit : Dans une ville vivaient deux hommes, l’un riche et l’autre pauvre .
- リビングバイブル - 主は預言者ナタンを遣わし、ダビデにこんな話を聞かせました。「ある町に二人の人がいました。一人は大金持ちで、羊ややぎをたくさん持っていました。
- Nova Versão Internacional - E o Senhor enviou a Davi o profeta Natã. Ao chegar, ele disse a Davi: “Dois homens viviam numa cidade, um era rico e o outro pobre.
- Hoffnung für alle - Der Herr sandte den Propheten Nathan zu David. Als Nathan vor dem König stand, sagte er zu ihm: »Ich muss dir etwas erzählen: Ein reicher und ein armer Mann lebten in derselben Stadt.
- Kinh Thánh Hiện Đại - Chúa Hằng Hữu sai Na-than đến gặp Đa-vít. Ông kể cho Đa-vít nghe câu chuyện này: “Trong thành kia có hai người, một giàu một nghèo.
- พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย - องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงใช้นาธันมาพบดาวิด นาธันจึงมาเข้าเฝ้าและทูลว่า “ในเมืองแห่งหนึ่งมีชายสองคน คนหนึ่งรวยคนหนึ่งจน
- พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ - พระผู้เป็นเจ้าให้นาธานไปหาดาวิด นาธานก็ไปหาท่านและกล่าวกับท่านว่า “ที่เมืองหนึ่ง มีชายสองคน คนหนึ่งมั่งมี ส่วนอีกคนหนึ่งยากไร้
- Thai KJV - พระเยโฮวาห์ทรงใช้ให้นาธันไปหาดาวิด นาธันก็ไปเข้าเฝ้าและกราบทูลพระองค์ว่า “ในเมืองหนึ่งมีชายสองคน คนหนึ่งมั่งมี อีกคนหนึ่งยากจน
交叉引用
- ลูกา 16:19 - ครั้งหนึ่งมีเศรษฐีคนหนึ่ง เขาแต่งกายด้วยชุดสีม่วงราคาแพง และผ้าป่านเนื้อดี และใช้ชีวิตอย่างหรูหราทุกวัน
- ลูกา 16:20 - มีขอทานคนหนึ่งชื่อ ลาซารัส มีแผลเต็มตัวไปหมด นอนอยู่หน้าประตูบ้านเศรษฐี
- ลูกา 16:21 - เขาอยากจะกินแค่อาหารที่ตกจากโต๊ะของเศรษฐี หมาก็มาเลียแผลของเขา
- ลูกา 16:22 - ต่อมาเมื่อขอทานนั้นตาย เหล่าทูตสวรรค์ก็มารับเขาไปอยู่กับอับราฮัม เศรษฐีก็ตายเหมือนกัน และถูกฝังไว้
- ลูกา 16:23 - เศรษฐีไปอยู่ในแดนคนตาย และได้รับความทุกข์ทรมานมาก เขามองเห็นอับราฮัมอยู่แต่ไกล และเห็นลาซารัสอยู่ข้างๆอับราฮัม
- ลูกา 16:24 - เศรษฐีจึงร้องตะโกนว่า ‘คุณพ่ออับราฮัม สงสารผมด้วยเถิดครับ ช่วยส่งลาซารัสมานี่หน่อย เพื่อเอาปลายนิ้วจุ่มน้ำมาแตะลิ้นของผมให้เย็นลง เพราะผมเจ็บปวดทรมานเหลือเกินในเปลวไฟนี้’
- ลูกา 16:25 - แต่อับราฮัมพูดว่า ‘ลูกเอ๋ย จำได้ไหมตอนที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่นั้น เจ้าได้รับแต่สิ่งดีๆแต่ลาซารัสนั้นได้รับแต่สิ่งที่ไม่ดี ตอนนี้เขามีความสุขอยู่ที่นี่ ส่วนเจ้าได้รับความทุกข์ทรมาน
- ลูกา 16:26 - นอกจากนั้นก็มีเหวกว้างใหญ่ขวางกั้นพวกเราอยู่ เพื่อไม่ให้ไปมาหาสู่กันได้’
- ลูกา 16:27 - เศรษฐีจึงพูดว่า ‘ถ้าอย่างนั้น ขอร้องคุณพ่ออับราฮัมให้ช่วยส่งลาซารัสไปที่บ้านพ่อผมด้วย
- ลูกา 16:28 - เพราะผมมีพี่น้องอยู่ห้าคน ลาซารัสจะได้ไปเตือนพวกเขา เพื่อพวกเขาจะได้ไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานเหมือนกับผมในที่นี้’
- ลูกา 16:29 - แต่อับราฮัมตอบไปว่า ‘พวกเขามีโมเสส และผู้พูดแทนพระเจ้าคอยเตือนอยู่แล้ว ให้เขาฟังคนเหล่านั้นเถิด’
- ลูกา 16:30 - ฝ่ายเศรษฐีจึงพูดว่า ‘แต่นั่นไม่พอหรอก คุณพ่ออับราฮัม ถ้ามีคนที่ฟื้นขึ้นจากความตายไปเตือนพวกเขา พวกเขาจะกลับตัวกลับใจเสียใหม่’
- ลูกา 16:31 - อับราฮัมจึงพูดกับเขาว่า ‘ถ้าพวกเขาไม่ฟังโมเสส และพวกผู้พูดแทนพระเจ้า ถึงจะมีคนที่ฟื้นขึ้นจากความตาย เขาก็จะไม่ฟังอยู่ดี’”
- 2 ซามูเอล 7:1 - หลังจากที่กษัตริย์ดาวิดเข้าไปอาศัยอยู่ในบ้านแล้ว พระยาห์เวห์ได้ให้เขาพักจากการรบกับศัตรูรอบด้าน
- 2 ซามูเอล 7:2 - กษัตริย์ดาวิดได้พูดกับนาธันผู้พูดแทนพระเจ้าว่า “ดูสิ เราอยู่ที่นี่ ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านที่ทำจากต้นสนซีดาร์ ในขณะที่หีบของพระเจ้า ยังคงอยู่ในเต็นท์”
- 2 ซามูเอล 7:3 - นาธันตอบกษัตริย์ไปว่า “ในใจท่านคิดอะไร ก็ไปทำตามนั้นเถิด เพราะพระยาห์เวห์สถิตอยู่กับท่าน”
- 2 ซามูเอล 7:4 - แต่คืนนั้น คำพูดของพระยาห์เวห์มาถึงนาธันว่า
- 2 ซามูเอล 7:5 - “ให้ไปบอกดาวิดคนรับใช้ของเราว่า ‘พระยาห์เวห์พูดว่าอย่างนี้ เจ้าไม่ใช่คนนั้นที่จะสร้างบ้านให้เราอาศัยอยู่
- อิสยาห์ 5:1 - ตอนนี้ผมขอร้องเพลงหนึ่งให้กับเพื่อนของผม เป็นเพลงเกี่ยวกับเขาและสวนองุ่นของเขา เพื่อนของผมมีสวนองุ่นบนเนินเขาที่อุดมสมบูรณ์มาก
- อิสยาห์ 5:2 - เขาเตรียมดินและโยนก้อนหินออกไปจนหมด แล้วเขาก็ปลูกต้นองุ่นคุณภาพดีเลิศลงไปที่นั่น เขาได้สร้างหอคอยเฝ้ามองกลางสวนนั้น และเขาขุดบ่อย่ำองุ่นไว้ด้วย เขาคาดหวังว่าสวนนี้จะออกลูกองุ่นรสดี แต่มันกลับออกผลองุ่นเปรี้ยวมา
- อิสยาห์ 5:3 - ดังนั้นเพื่อนคนนี้จึงพูดว่า “ตอนนี้ พวกเจ้าที่อาศัยอยู่ในเยรูซาเล็มและพวกเจ้าคนยูดาห์ ให้ตัดสินเอาระหว่างเรากับสวนองุ่นของเรา
- อิสยาห์ 5:4 - มีอะไรอีกหรือที่เราควรจะทำกับสวนองุ่นของเราแต่ยังไม่ได้ทำ เราคาดหวังว่ามันจะออกลูกองุ่นรสดีแต่ทำไมมันกลับออกลูกเปรี้ยว
- อิสยาห์ 5:5 - ตอนนี้เราจะบอกพวกเจ้าว่าเราจะจัดการยังไงกับสวนองุ่นนี้ของเรา เราจะรื้อรั้วพุ่มหนามออก สวนนี้จะถูกทำลายไป เราจะรื้อกำแพงหินลง สวนนี้ก็จะได้ถูกเหยียบย่ำ
- อิสยาห์ 5:6 - เราจะให้มันเป็นที่ดินรกร้าง จะไม่มีใครตัดแต่งกิ่งหรือพรวนดิน จะมีทั้งหญ้าคาและหนามขึ้นเต็มไปหมด และเราจะสั่งก้อนเมฆว่าอย่าปล่อยให้มีน้ำฝนตกลงมาบนมัน”
- อิสยาห์ 5:7 - สวนองุ่นของพระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นนี้ ก็คือครอบครัวอิสราเอลนั่นเอง ส่วนต้นองุ่น ที่พระองค์รักนี้ก็คือคนยูดาห์ พระองค์เฝ้ามองหาความยุติธรรมกลับเห็นแต่การนองเลือด พระองค์เฝ้ามองหาการใช้ชีวิตที่ถูกต้องกลับได้ยินแต่เสียงร้องให้ช่วย
- 2 ซามูเอล 14:14 - มนุษย์เราต้องตายกันทุกคน เหมือนน้ำที่หกลงบนพื้นแล้วไม่สามารถรวมกลับคืนมาได้อีก พระเจ้าไม่ได้คิดที่จะทำลายชีวิตใคร แต่พระองค์คิดหาแผนเพื่อคนที่ถูกขับออกจะได้กลับคืนดีกับพระองค์
- มัทธิว 21:33 - ฟังเรื่องเปรียบเทียบนี้ให้ดี เจ้าของที่แปลงหนึ่งได้ทำสวนองุ่นไว้ ล้อมรั้วไว้รอบ ขุดบ่อย่ำองุ่น และสร้างหอคอย แล้วให้ชาวสวนมาเช่าสวนองุ่นนั้น ส่วนตัวเขาเดินทางไปต่างประเทศ
- มัทธิว 21:34 - เมื่อถึงฤดูเก็บองุ่น เจ้าของสวนส่งพวกทาสของเขามารับส่วนแบ่งองุ่นจากพวกคนเช่า
- มัทธิว 21:35 - แต่พวกคนเช่าจับทาสของเขาไว้ ทุบตีคนหนึ่ง ฆ่าอีกคนหนึ่ง แล้วเอาหินขว้างอีกคนหนึ่ง
- มัทธิว 21:36 - เจ้าของสวนจึงส่งพวกทาสมามากกว่าครั้งแรก แต่ก็ถูกพวกคนเช่าสวน ทำเหมือนเดิม
- มัทธิว 21:37 - สุดท้าย เจ้าของสวนจึงส่งลูกชายของเขามาเอง เขาว่า ‘พวกนั้นจะต้องเคารพยำเกรงลูกชายของเราแน่ๆ’
- มัทธิว 21:38 - แต่เมื่อพวกคนเช่าเห็นลูกชายของเขามา ก็พูดกันว่า ‘นี่ไง ผู้รับมรดก เร็วเข้าพวกเรา ฆ่ามันซะ สวนนี้จะได้ตกเป็นของพวกเรา’
- มัทธิว 21:39 - พวกคนเช่าสวนจึงจับตัวลูกชายเจ้าของสวนโยนออกไปนอกสวนแล้วฆ่าเขา
- มัทธิว 21:40 - เมื่อเจ้าของสวนมา เขาจะทำอย่างไรกับคนเช่าพวกนี้”
- มัทธิว 21:41 - พวกหัวหน้านักบวชและพวกผู้นำอาวุโสตอบว่า “เขาจะต้องฆ่าคนชั่วพวกนั้นอย่างโหดเหี้ยม และให้ชาวสวนคนอื่นที่ยอมแบ่งองุ่นให้กับเขาเมื่อถึงฤดูเก็บเกี่ยวมาเช่าต่อ”
- มัทธิว 21:42 - พระเยซูบอกพวกเขาว่า “พวกคุณไม่เคยอ่านพระคัมภีร์ข้อนี้หรือที่ว่า ‘หินก้อนนี้ที่ช่างก่อสร้างทิ้งแล้ว กลับกลายมาเป็นหินก้อนที่สำคัญที่สุด องค์เจ้าชีวิตทำให้เป็นอย่างนั้น สำหรับเราแล้วนี่เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อจริงๆ’
- มัทธิว 21:43 - เราจะบอกให้รู้ว่า อาณาจักรของพระเจ้าจะถูกริบเอาไปจากคุณ และยกไปให้กับคนที่ทำตามความต้องการของพระเจ้า
- มัทธิว 21:44 - คนที่ล้มทับหินนี้ ร่างกายก็จะหักเป็นชิ้นๆ แต่ถ้าถูกหินนี้ล้มทับ คนนั้นก็จะแหลกละเอียด”
- มัทธิว 21:45 - เมื่อพวกหัวหน้านักบวชและพวกฟาริสีได้ยินเรื่องเปรียบเทียบนี้ ก็รู้ทันทีว่าพระองค์กำลังว่าพวกเขาเป็นคนเช่าชั่วร้ายพวกนั้น
- 2 ซามูเอล 24:11 - ในวันรุ่งขึ้นตอนดาวิดตื่น พระยาห์เวห์ส่งคำพูดมาถึงกาดผู้พูดแทนพระเจ้าผู้ที่เห็นนิมิตของดาวิด ให้ไปพูดกับดาวิดว่า
- 2 ซามูเอล 24:12 - “ไปบอกดาวิดว่า ‘นี่คือสิ่งที่พระยาห์เวห์ พูด เราจะให้ทางเลือกแก่เจ้าสามทาง เลือกมาหนึ่งทางที่เจ้าจะให้เราทำกับเจ้า’”
- 2 ซามูเอล 24:13 - กาดจึงไปพบดาวิดและพูดกับเขาว่า “จะให้สิ่งใดเกิดขึ้นกับท่านบ้างในสามสิ่งนี้ คือ ความอดอยากหิวโหยสามปี บนแผ่นดินของท่าน หรือการหลบหนีจากศัตรูของท่านสามเดือนในขณะที่พวกเขาตามล่าท่าน หรือโรคระบาดบนแผ่นดินของท่านสามวัน ตอนนี้ คิดให้ดีและตัดสินใจว่า ข้าพเจ้าควรจะตอบผู้ที่ส่งข้าพเจ้ามาว่าอย่างไรดี”
- 2 ซามูเอล 11:10 - เมื่อดาวิดรู้เรื่องว่า “อุรียาห์ไม่ได้กลับบ้าน” เขาถามอุรียาห์ว่า “นี่เจ้าไม่ได้เดินทางมาจากแดนไกลหรอกหรือ ทำไมเจ้าถึงไม่กลับบ้าน”
- 2 ซามูเอล 11:11 - อุรียาห์พูดกับดาวิดว่า “หีบแห่งข้อตกลง อิสราเอลและยูดาห์ยังพักอยู่ในเต็นท์ และโยอาบนายของข้าพเจ้าและคนของนายข้าพเจ้ายังตั้งค่ายอยู่กลางทุ่ง จะให้ข้าพเจ้ากลับบ้านไปกินและดื่มและนอนกับเมียของข้าพเจ้าได้อย่างไร ท่านมีชีวิตอยู่แน่ขนาดไหน ก็ให้แน่ใจขนาดนั้นเลยว่าข้าพเจ้าก็จะไม่ยอมทำอย่างนั้นเด็ดขาด”
- 2 ซามูเอล 11:12 - ดาวิดก็เลยพูดกับเขาว่า “อยู่ที่นี่อีกวันหนึ่ง แล้วพรุ่งนี้เราจะส่งเจ้ากลับ” อุรียาห์จึงอยู่ในเยรูซาเล็มในวันนั้น
- 2 ซามูเอล 11:13 - ดาวิดได้เชิญเขามากินและดื่มกับดาวิด และดาวิดทำให้เขาเมา แต่ในตอนเย็น อุรียาห์กลับไปนอนบนเสื่อของเขากับพวกคนรับใช้คนอื่นๆของนายเขา เขาไม่ยอมกลับบ้าน
- 2 ซามูเอล 11:14 - พอรุ่งเช้า ดาวิดเขียนจดหมายถึงโยอาบและส่งจดหมายนั้นไปพร้อมกับอุรียาห์
- 2 ซามูเอล 11:15 - ในจดหมายนั้นเขียนว่า “ส่งอุรียาห์ไปอยู่แนวหน้าที่มีการสู้รบที่ดุเดือดที่สุด แล้วถอยทัพปล่อยเขาไว้ เพื่อเขาจะได้ถูกฆ่าตาย”
- 2 ซามูเอล 11:16 - ดังนั้น ขณะที่โยอาบยังล้อมเมืองอยู่ เขาได้ส่งอุรียาห์ไปในสถานที่ที่เขารู้ว่าเป็นจุดที่มีการป้องกันเข้มแข็งที่สุด
- 2 ซามูเอล 11:17 - เมื่อคนในเมืองออกมาและต่อสู้กับโยอาบ คนจากกองทัพของดาวิดบางคนตาย รวมทั้งอุรียาห์ชาวฮิตไทต์ด้วย
- 2 ซามูเอล 7:17 - แล้วนาธันก็บอกดาวิด ถึงนิมิตและทุกอย่างที่พระเจ้าได้พูด
- ลูกา 15:11 - พระเยซูพูดว่า “ชายคนหนึ่งมีลูกชายสองคน
- ลูกา 15:12 - ลูกคนเล็กพูดว่า ‘พ่อครับ ช่วยแบ่งสมบัติส่วนที่เป็นของลูกให้ด้วย’ พ่อจึงแบ่งสมบัติให้กับลูกชายทั้งสองไป
- ลูกา 15:13 - หลังจากนั้นไม่นาน ลูกคนเล็กก็รวบรวมทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขา เดินทางไปเมืองไกล และเขาก็ใช้จ่ายเงินทองอย่างสุรุ่ยสุร่าย
- ลูกา 15:14 - จนหมดเนื้อหมดตัว พอเกิดกันดารอาหารอย่างรุนแรงทั่วแผ่นดินนั้น เขาก็เริ่มไม่มีอะไรจะกิน
- ลูกา 15:15 - เขาก็เลยไปรับจ้างทำงานกับชาวเมืองนั้นคนหนึ่ง เขาถูกส่งให้ไปเลี้ยงหมูในทุ่งนา
- ลูกา 15:16 - เขาหิวมาก อยากจะกินอาหารที่หมูกิน แต่ก็ไม่มีใครให้อะไรเขากินเลย
- ลูกา 15:17 - ในที่สุด เขาก็สำนึกตัวได้และพูดว่า ‘ลูกจ้างของพ่อเรามีอาหารกินอย่างเหลือเฟือ แต่ดูเราสิ กำลังจะอดตายอยู่แล้ว
- ลูกา 15:18 - เราจะกลับไปหาพ่อและพูดกับพ่อว่า “พ่อครับ ลูกได้ทำบาปต่อพระเจ้าและต่อตัวพ่อ
- ลูกา 15:19 - ลูกไม่สมควรที่จะเป็นลูกของพ่ออีกต่อไป ให้ลูกเป็นลูกจ้างคนหนึ่งของพ่อเถอะครับ”’
- ลูกา 15:20 - ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นกลับไปหาพ่อของเขา ขณะที่เขายังอยู่แต่ไกล พ่อของเขาก็มองเห็นและเวทนาสงสาร วิ่งออกไปสวมกอดและจูบเขา
- ลูกา 15:21 - ลูกชายจึงพูดว่า ‘พ่อครับ ลูกได้ทำบาปต่อพระเจ้าและต่อพ่อ ลูกไม่สมควรที่จะเป็นลูกของพ่ออีกต่อไป’
- ลูกา 15:22 - แต่พ่อหันไปสั่งคนใช้ว่า ‘เร็วๆเข้าไปเอาเสื้อผ้าที่ดีที่สุดมาใส่ให้เขา เอาแหวนมาสวมนิ้วเขาและเอารองเท้ามาใส่ให้เขาด้วย
- ลูกา 15:23 - แล้วไปฆ่าลูกวัวตัวอ้วนพีมาเลี้ยงฉลองกัน
- ลูกา 15:24 - เพราะลูกข้าคนนี้ ได้ตายไปแล้วแต่ฟื้นขึ้นมาใหม่ เคยหลงหายไปแต่ตอนนี้พบแล้ว’ แล้วพวกเขาก็เลี้ยงฉลองกัน
- ลูกา 15:25 - เมื่อลูกชายคนโตที่ทำงานอยู่ในทุ่งกลับมาใกล้จะถึงบ้าน เขาได้ยินเสียงร้องรำทำเพลงกัน
- ลูกา 15:26 - จึงเรียกคนใช้เข้าไปถามว่า ‘เกิดอะไรขึ้น’
- ลูกา 15:27 - คนใช้จึงตอบว่า ‘น้องชายของท่านกลับมาบ้านด้วยความปลอดภัย พ่อของท่านก็เลยให้ฆ่าลูกวัวตัวอ้วนพีเลี้ยงฉลองกัน’
- ลูกา 15:28 - พี่ชายโกรธมากและไม่ยอมเข้าไปในงานเลี้ยง พ่อเขาจึงออกมาขอร้องให้เข้าไปข้างใน
- ลูกา 15:29 - แต่เขาตอบพ่อไปว่า ‘ดูเอาเถอะ ผมรับใช้พ่อมาหลายปี และไม่เคยขัดคำสั่งพ่อเลย แต่พ่อยังไม่เคยให้อะไรผมเลย แม้แต่แพะสักตัวเพื่อเลี้ยงฉลองกับเพื่อนฝูงก็ไม่มี
- ลูกา 15:30 - แต่พอไอ้ลูกของพ่อคนนี้กลับมา หลังจากที่ผลาญทรัพย์สมบัติของพ่อไปกับหญิงโสเภณีจนหมดเกลี้ยง พ่อก็ฆ่าลูกวัวตัวอ้วนพีฉลองให้กับมัน’
- ลูกา 15:31 - พ่อจึงพูดว่า ‘ลูกรัก ลูกอยู่กับพ่อตลอดเวลา ทรัพย์สมบัติทุกอย่างของพ่อก็เป็นของลูกอยู่แล้ว
- ลูกา 15:32 - แต่พวกเราควรจะดีใจและเฉลิมฉลองกัน เพราะน้องตายไปแล้วแต่ฟื้นขึ้นมาใหม่ หลงหายไปแล้วแต่กลับพบกันอีก’”
- 2 พงศ์กษัตริย์ 1:3 - แต่ทูตสวรรค์ของพระยาห์เวห์พูดกับเอลียาห์ชาวเมืองทิชบีว่า “ขึ้นไปพบกับผู้ส่งข่าวพวกนั้นของกษัตริย์แห่งเมืองสะมาเรีย และถามพวกเขาว่า ‘ในอิสราเอลไม่มีพระเจ้าแล้วหรือยังไง พวกเจ้าถึงต้องออกไปถามพระบาอัลเซบูบที่เป็นพระของเมืองเอโครน’
- อิสยาห์ 57:17 - เราโกรธในเรื่องความโลภอันชั่วร้ายของพวกเขา เราจึงลงโทษพวกเขา เราได้ซ่อนตัวเราเองและโกรธ แต่พวกเขาก็ยังหันเหไปตามทางทั้งหลายของพวกเขา
- อิสยาห์ 57:18 - เราได้เห็นทางของพวกเขาแล้ว แต่เราจะรักษาพวกเขาไว้ เราจะนำทางพวกเขาและปลอบโยนพวกเขาคือคนเหล่านั้นที่ไว้ทุกข์ และเราจะให้ปากพวกเขากลับพูดคำสรรเสริญแทน”
- 1 พงศ์กษัตริย์ 18:1 - หลังจากนั้น ในช่วงปีที่สามที่ฝนไม่ตก พระยาห์เวห์บอกเอลียาห์ว่า “ไปปรากฏตัวให้กษัตริย์อาหับเห็นสิ แล้วเราจะส่งฝนให้ตกลงมาบนแผ่นดินนี้”
- 1 พงศ์กษัตริย์ 13:1 - พระยาห์เวห์ได้สั่งคนของพระเจ้าคนหนึ่งซึ่งมาจากยูดาห์ให้ไปที่เมืองเบธเอล เขาไปถึงในขณะที่เยโรโบอัมกำลังยืนถวายเครื่องหอมอยู่ข้างแท่นบูชา
- สดุดี 51:1 - ข้าแต่พระเจ้า โปรดแสดงความรักมั่นคงของพระองค์ และมีเมตตาปรานีต่อข้าพเจ้าด้วยเถิด โปรดแสดงความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของพระองค์และขจัดการกบฏของข้าพเจ้าด้วยเถิด
- สดุดี 51:2 - ช่วยขัดถูความผิดของข้าพเจ้าให้หมดไป และชำระข้าพเจ้าจากบาปของข้าพเจ้า
- สดุดี 51:3 - เพราะข้าพเจ้ารู้ถึงการกบฏที่ได้ก่อไว้ ข้าพเจ้ายังคิดถึงบาปของข้าพเจ้าอยู่เรื่อย
- สดุดี 51:4 - ข้าพเจ้าทำบาปต่อพระองค์ต่อพระองค์ผู้เดียว ข้าพเจ้าทำในสิ่งที่พระองค์เห็นว่าชั่วร้าย ดังนั้นพระองค์ทำถูกต้องแล้วที่ประณามข้าพเจ้า พระองค์ตัดสินโทษข้าพเจ้าอย่างยุติธรรม
- สดุดี 51:5 - ดูเถิด ข้าพเจ้าเกิดมาในความผิดบาป และแม่ของข้าพเจ้าก็ตั้งท้องข้าพเจ้ามาในบาป
- สดุดี 51:6 - พระองค์ต้องการให้ความจริงฝังลึกเข้าไปภายในข้าพเจ้า พระองค์ต้องการให้ข้าพเจ้ารู้จักสติปัญญาภายในส่วนลึกนั้นของข้าพเจ้า
- สดุดี 51:7 - โปรดกำจัดความบาปของข้าพเจ้าด้วยกิ่งหุสบ เพื่อข้าพเจ้าจะได้บริสุทธิ์ ขัดถูข้าพเจ้าให้สะอาดและทำให้ข้าพเจ้าขาวยิ่งกว่าหิมะด้วยเถิด
- สดุดี 51:8 - ช่วยพูดสิ่งที่จะนำความยินดีและความสุขมาให้กับข้าพเจ้าด้วยเถิด โปรดทำให้กระดูกพวกนี้ที่พระองค์หักเป็นชิ้นๆได้กลับชื่นชมยินดีอีกครั้ง
- สดุดี 51:9 - เมินหน้าไปจากบาปทั้งหลายของข้าพเจ้า ขจัดความผิดทั้งหมดของข้าพเจ้าด้วยเถิด
- สดุดี 51:10 - ข้าแต่พระเจ้า โปรดสร้างใจอันบริสุทธิ์ให้กับข้าพเจ้า โปรดใส่จิตวิญญาณใหม่ที่จงรักภักดีลงไปในข้าพเจ้า
- สดุดี 51:11 - โปรดอย่าได้ผลักไสข้าพเจ้าให้พ้นไปจากหน้าของพระองค์ โปรดอย่าเอาพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์ไปจากข้าพเจ้า
- สดุดี 51:12 - โปรดคืนความชื่นชมยินดีที่ข้าพเจ้าได้รับตอนที่พระองค์ช่วยข้าพเจ้าให้รอด โปรดช่วยค้ำชูข้าพเจ้าโดยให้จิตวิญญาณที่เต็มใจเชื่อฟังพระองค์
- สดุดี 51:13 - แล้วข้าพเจ้าจะสอนพวกที่ชอบกบฏให้รู้จักทางต่างๆของพระองค์ แล้วคนบาปพวกนั้นจะได้หันกลับมาหาพระองค์
- สดุดี 51:14 - ข้าแต่พระเจ้าพระผู้ช่วยให้รอดของข้าพเจ้า โปรดช่วยข้าพเจ้าให้พ้นโทษตายด้วยเถิด แล้วข้าพเจ้าจะได้ร้องเพลงถึงความดีของพระองค์อย่างมีความสุข
- สดุดี 51:15 - องค์เจ้าชีวิตของข้าพเจ้า โปรดเปิดริมฝีปากของข้าพเจ้า แล้วปากของข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระองค์
- สดุดี 51:16 - รู้อยู่แล้วว่า พระองค์ไม่ยินดีในเครื่องบูชา ไม่อย่างนั้น ข้าพเจ้าก็นำมาถวายให้แล้ว พระองค์ไม่พอใจในเครื่องเผาบูชา
- สดุดี 51:17 - แต่เครื่องบูชาที่พระองค์ต้องการคือจิตวิญญาณที่อ่อนน้อม พระองค์จะไม่ดูถูกคนที่มีใจที่อ่อนน้อมและเสียใจกับบาปที่เขาทำ
- สดุดี 51:18 - ข้าแต่พระเจ้า ด้วยความกรุณาของพระองค์ ขอพระองค์ช่วยทำสิ่งดีๆให้กับเมืองศิโยน และสร้างกำแพงเมืองเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ด้วยเถิด
- สดุดี 51:19 - แล้วเมื่อนั้น พระองค์จะยอมรับเครื่องบูชาที่คนถวายอย่างถูกต้อง และเครื่องเผาบูชาทั้งตัว และเมื่อนั้นประชาชนจะสามารถถวายพวกวัวผู้บนแท่นบูชาของพระองค์ได้อีกครั้งหนึ่ง
- ผู้วินิจฉัย 9:7 - เมื่อมีคนไปบอกโยธาม เขาก็ขึ้นไปยืนบนภูเขาเกริซิม และร้องตะโกนเรียกพวกเขาและพูดว่า
- ผู้วินิจฉัย 9:8 - วันหนึ่ง พวกต้นไม้ต่างๆตัดสินใจที่จะเลือกพระราชามาปกครองเหนือพวกเขา ดังนั้นพวกต้นไม้เหล่านั้น จึงไปเชิญต้นมะกอกเทศว่า ‘เชิญท่านมาเป็นพระราชาปกครองพวกเราหน่อย’
- ผู้วินิจฉัย 9:9 - แล้วต้นมะกอกเทศ ก็ตอบต้นไม้พวกนั้นไปว่า ‘จะให้ข้าหยุดผลิตน้ำมันที่มีค่า ที่พระต่างๆและมนุษย์ต่างพากันยกย่องสรรเสริญ เพื่อไปกวัดแกว่งอยู่เหนือต้นไม้อื่นๆหรือ’
- ผู้วินิจฉัย 9:10 - ดังนั้นต้นไม้เหล่านั้นจึงไปเชิญต้นมะเดื่อว่า ‘เชิญท่านมาเป็นพระราชาปกครองพวกเราหน่อย’
- ผู้วินิจฉัย 9:11 - แต่ต้นมะเดื่อตอบต้นไม้เหล่านั้นว่า ‘จะให้ข้าหยุดผลิตผลที่มีรสหวานและแสนดีของข้า เพื่อไปกวัดแกว่งอยู่เหนือต้นไม้อื่นๆหรือ’
- ผู้วินิจฉัย 9:12 - ต้นไม้เหล่านั้นจึงไปเชิญเถาองุ่นว่า ‘เชิญท่านมาเป็นพระราชาปกครองพวกเราหน่อยเถิด’
- ผู้วินิจฉัย 9:13 - แต่เถาองุ่นตอบไปว่า ‘จะให้ข้าหยุดผลิตเหล้าองุ่นของข้า ที่ทั้งพระต่างๆและมนุษย์ต่างก็ชื่นชอบ เพื่อไปกวัดแกว่งอยู่เหนือต้นไม้อื่นๆหรือ’
- ผู้วินิจฉัย 9:14 - ต้นไม้เหล่านั้นจึงไปเชิญต้นหนามว่า ‘เชิญท่านมาเป็นพระราชาปกครองพวกเราด้วยเถิด’
- ผู้วินิจฉัย 9:15 - ต้นไม้หนามตอบต้นไม้ต่างๆว่า ‘ถ้าพวกท่านต้องการจะแต่งตั้งข้าให้เป็นพระราชาปกครองเหนือพวกท่านจริงๆก็ให้พวกท่านเข้ามาหาที่กำบังใต้ร่มเงาของข้าเถิด แต่ถ้าพวกท่านไม่ทำอย่างนั้น ก็ขอให้ไฟออกมาจากพงหนาม เผาผลาญแม้แต่ต้นสนซีดาร์จากเลบานอน’
- 2 ซามูเอล 11:25 - ดาวิดบอกคนส่งข่าวว่า “ให้ไปบอกกับโยอาบว่า ‘อย่าปล่อยให้เรื่องนี้ทำให้ท่านเสียใจ เพราะดาบก็ฆ่าคนโดยไม่เลือกหน้าว่าเป็นใคร เร่งโจมตีเมืองและทำลายมันเสีย’ ให้พูดอย่างนี้เพื่อให้กำลังใจโยอาบ”
- 2 ซามูเอล 14:5 - กษัตริย์ถามนางว่า “เจ้ามีปัญหาอะไรหรือ”
- 2 ซามูเอล 14:6 - ข้าพเจ้าผู้รับใช้ท่านมีลูกชายสองคน พวกเขาต่อสู้กันในทุ่งนา และไม่มีใครที่จะช่วยแยกพวกเขาออกจากกัน คนหนึ่งทำร้ายอีกคนหนึ่งและฆ่าเขาตาย
- 2 ซามูเอล 14:7 - ตอนนี้คนทั้งตระกูลลุกขึ้นคัดค้านข้าพเจ้าผู้รับใช้ท่าน พวกเขาพูดว่า ‘มอบคนที่ฆ่าพี่ชายของเขามา เพื่อว่าพวกเราจะได้ฆ่าเขาชดใช้ชีวิตให้กับพี่ชายที่เขาฆ่า ถึงจะต้องฆ่าผู้รับมรดกก็ตาม’ พวกเขามาดับไฟถ่านหินก้อนสุดท้ายที่ข้าพเจ้ามีอยู่ ปล่อยให้สามีข้าพเจ้าไม่มีทั้งชื่อและลูกหลานไว้บนโลกนี้เลย”
- 2 ซามูเอล 14:8 - กษัตริย์พูดกับหญิงผู้นั้นว่า “กลับไปบ้านเถิด เราจะจัดการเรื่องนี้ให้กับเจ้าเอง”
- 2 ซามูเอล 14:9 - แต่หญิงจากเมืองเทโคอาพูดกับเขาว่า “กษัตริย์เจ้านายของข้าพเจ้า ขอให้โทษตกอยู่ที่ข้าพเจ้าและครอบครัวพ่อข้าพเจ้าเถิด อย่าให้กษัตริย์และบัลลังก์ของท่านมีความผิดไปด้วยเลย”
- 2 ซามูเอล 14:10 - กษัตริย์ตอบว่า “ถ้ามีใครพูดอะไรกับเจ้า นำตัวเขามาให้เราและเขาจะไม่มารบกวนเจ้าอีกเลย”
- 2 ซามูเอล 14:11 - นางพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ขอให้กษัตริย์ขอร้องพระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่าน เพื่อคนที่จะมาแก้แค้นนั้นจะได้หยุดฆ่า เพื่อลูกชายของข้าพเจ้าจะได้ไม่ถูกทำลายไป” กษัตริย์ตอบว่า “พระยาห์เวห์มีชีวิตอยู่แน่ขนาดไหน ก็ให้แน่ใจขนาดนั้นเลยว่า แม้แต่ผมสักเส้นหนึ่งของลูกชายท่านก็จะไม่ตกถึงพื้น”
- 1 พงศ์กษัตริย์ 20:35 - ผู้พูดแทนพระเจ้าคนหนึ่ง พูดกับผู้พูดแทนพระเจ้าอีกคนหนึ่งว่า “เอาอาวุธท่านทำร้ายเราเถิด” เพราะเขาบอกว่านั่นเป็นคำสั่งของพระยาห์เวห์ แต่ชายคนนั้นไม่ยอมทำ
- 1 พงศ์กษัตริย์ 20:36 - ผู้พูดแทนพระเจ้าคนนั้นจึงพูดว่า “ทันทีที่ท่านไปจากเรา สิงโตตัวหนึ่งจะฆ่าท่าน เพราะท่านไม่ยอมเชื่อฟังพระยาห์เวห์” หลังจากที่ชายคนนั้นไปแล้ว สิงโตตัวหนึ่งมาพบเขาและฆ่าเขาตาย
- 1 พงศ์กษัตริย์ 20:37 - ผู้พูดแทนพระเจ้าคนนั้นได้พบชายอีกคนและพูดว่า “ช่วยทุบตีเราด้วยเถิด” ชายคนนั้นจึงทุบตีผู้พูดแทนพระเจ้าคนนั้นและเขาได้รับบาดเจ็บ
- 1 พงศ์กษัตริย์ 20:38 - แล้วผู้พูดแทนพระเจ้าคนนั้นก็ไปยืนอยู่ที่ข้างถนนเพื่อคอยกษัตริย์ เขาปลอมตัวด้วยการเอาผ้าพันหัวลงมาจนถึงลูกตาของเขา
- 1 พงศ์กษัตริย์ 20:39 - เมื่อกษัตริย์เดินทางผ่านมา ผู้พูดแทนพระเจ้าคนนั้นเรียกกษัตริย์ไว้และพูดว่า “ผู้รับใช้ของท่านได้ไปอยู่ท่ามกลางสนามรบและมีคนหนึ่งจับเชลยมาได้ และพูดกับข้าพเจ้าว่า ‘ให้เฝ้าคนคนนี้เอาไว้ให้ดี ถ้าเขาหายไป เจ้าต้องชดใช้ด้วยชีวิตของเจ้า หรือไม่เจ้าก็ต้องจ่ายเงินหนึ่งตะลันต์ ’
- 1 พงศ์กษัตริย์ 20:40 - ในขณะที่ข้าพเจ้าผู้รับใช้ท่านกำลังวุ่นวายอยู่นั่นเอง ชายคนนั้นก็ได้หายตัวไป” กษัตริย์ของอิสราเอลตอบว่า “นั่นแหล่ะจะเป็นโทษของเจ้า เจ้าเองก็ได้ประกาศคำตัดสินออกมาแล้ว”
- 1 พงศ์กษัตริย์ 20:41 - แล้วผู้พูดแทนพระเจ้าคนนั้นก็แกะผ้าปิดหัวออกจากตาของเขาอย่างรวดเร็ว และกษัตริย์ของอิสราเอลก็จำเขาได้ว่าเป็นคนหนึ่งในพวกผู้พูดแทนพระเจ้า