และ​ชีวิต​ของ​เขา​เหมือน​กับ​ชีวิต​ของ​คน​รับ​จ้าง​มิ​ใช่​หรือ

และ​เหมือน​กับ​คน​รับ​จ้าง​ที่​รอ​คอย​ค่า​รับ​จ้าง

และ​ฉัน​ถูก​กำหนด​ให้​พบ​กับ​ความ​ทุกข์​คืน​แล้ว​คืน​เล่า

แต่​กลาง​คืน​ก็​ยาว​นาน และ​ฉัน​พลิก​ตัว​ไป​มา​จน​ถึง​รุ่ง​อรุณ

ผิว​กร้าน​และ​แผล​ปริ

และ​วัน​ก็​สิ้น​สุด​ลง​อย่าง​สิ้น​หวัง

ดวง​ตา​ของ​ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​มี​วัน​เห็น​สิ่ง​ดีๆ อีก

ขณะ​ที่​ดวง​ตา​ของ​พระ​องค์​มอง​ดู​ข้าพเจ้า ข้าพเจ้า​ก็​จะ​ไม่​มี​ชีวิต​อีก​แล้ว

คน​ที่​ลง​ไป​ยัง​แดน​คน​ตาย​ก็​จะ​ไม่​กลับ​ขึ้น​มา​ฉัน​นั้น

ที่​ของ​เขา​ก็​ไม่​รู้จัก​เขา​อีก​เช่น​กัน

ข้าพเจ้า​จะ​พูด​จาก​ความ​เจ็บ​ปวด​รวด​ร้าว​ของ​วิญญาณ​ข้าพเจ้า

ข้าพเจ้า​จะ​บ่น​จาก​ความ​ขมขื่น​ของ​จิต​วิญญาณ​ข้าพเจ้า

พระ​องค์​จึง​ต้อง​เฝ้า​ข้าพเจ้า​ไว้

ที่​เอน​กาย​ของ​ข้าพเจ้า​จะ​ช่วย​ทุเลา​การ​พร่ำ​บ่น’

และ​ทำ​ให้​ข้าพเจ้า​ตกใจ​ด้วย​ภาพ​นิมิต

มาก​กว่า​ที่​จะ​ยัง​อยู่​ใน​ร่าง​เช่น​นี้

ปล่อย​ข้าพเจ้า​ตาม​ลำพัง​เถิด เพราะ​ชีวิต​ข้าพเจ้า​เป็น​เพียง​ลม​หาย​ใจ

และ​พระ​องค์​ต้อง​เอา​ใจ​ใส่​ด้วย

และ​ทดสอบ​เขา​ทุก​ขณะ

หรือ​จะ​ไม่​ปล่อย​ข้าพเจ้า​ตาม​ลำพัง​แม้​เพียง​เสี้ยว​วินาที​หรือ

โอ องค์​ผู้​เฝ้า​ดู​มนุษย์

ทำไม​พระ​องค์​จึง​ทำ​ให้​ข้าพเจ้า​เป็น​เป้า​หมาย​ของ​พระ​องค์

ทำไม​ข้าพเจ้า​จึง​กลาย​เป็น​ภาระ​กับ​พระ​องค์

และ​รับ​เอา​บาป​ของ​ข้าพเจ้า​ไป

บัดนี้​ข้าพเจ้า​จะ​นอน​ตาย​บน​ผง​ธุลี

พระ​องค์​จะ​เสาะ​หา​ข้าพเจ้า แต่​ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​อยู่​แล้ว”